Pytanie nadesłane do redakcji
Mam 18 lat i przy wzroście 172 cm ważę 58 kg. Od zawsze dbałam o swoją sylwetkę, ale ostatnio owo „dbanie” wymknęło mi się spod kontroli. Pojawił się strach przed jedzeniem, specjalne omijanie posiłków i liczenie kalorii. Mam pewien schemat według, którego działam: chcę zjeść, ale od tego przytyję, więc nie jem. Czy to są objawy anoreksji? Jest szansa, że poradzę sobie z tym sama, czy powinnam udać się do lekarza/psychologa?
Odpowiedziała
dr med. Joanna Borowiecka-Karpiuk
specjalista psychiatra
Centrum Dobrej Terapii MindArt
Z udzielonych przez Panią w pytaniu informacji wynika, że przy prawidłowym dla Pani wieku współczynniku BMI - 19,6 (Body Mass Index - masa ciała w kilogramach podzielona przez wzrost w metrach podniesiony do kwadratu) pojawiły się trudności w prawidłowym odżywianiu się dotyczące jakości posiłków oraz zmniejszania prawidłowej ich częstości i ilości (do unikania włącznie), wynikające ze skupienia uwagi głównie na obniżaniu ich kaloryczności, a nie prawidłowej wartości odżywczej. Trudności te, jak wynika z pytania, wiąże Pani głównie z pojawiającym się lękiem przed zwiększeniem masy ciała.
W tej sytuacji wskazana byłaby konsultacja u lekarza psychiatry. Po pełnym badaniu Pani aktualnego stanu zdrowia psychicznego i zebraniu szeregu dodatkowych informacji, lekarz psychiatra podejmie decyzję odnośnie do ewentualnie rozwijających się zaburzeń jedzenia. Wskaże także możliwości i sposoby dalszego postępowania, zadecyduje o konieczności dalszych badań, m.in. psychologicznych oraz porozmawia z Panią na temat ewentualnych wskazań do podjęcia psychoterapii. Wskazana byłaby tutaj również konsultacja u lekarza rodzinnego celem pełnej oceny Pani stanu zdrowia somatycznego (w tym m.in. laboratoryjne badania morfologii krwi, stężenia glukozy, elektrolitów oraz hormonów tarczycy), tak aby można było oszacować wzajemny wpływ zwyczajów żywieniowych i stanu somatycznego. Ważne byłoby również zdobycie wiarygodnych informacji na temat składu prawidłowej diety i skonfrontowanie tych danych ze swoimi zwyczajami żywieniowymi - w tym zakresie przydatna może być konsultacja z dietetykiem.
Wczesne wykrycie ewentualnych zaburzeń odżywiania się powoduje, że rokowanie jest korzystniejsze, czyli że terapia przynosi lepsze i szybsze efekty. Stąd w przypadku powyższych wątpliwości warto zasięgnąć specjalistycznej konsultacji.
