Pytanie nadesłane do redakcji
Mój chłopak zachorował w 2009 roku na schizofrenię. Jestem z nim od grudnia tego roku. Bierze regularnie leki i zachowuje się normalnie. Z wszystkich informacji, które otrzymuję, stwierdzam, że to jest straszna choroba. Boję się, że będzie miał nawrót choroby. Chciałabym, żeby wszystko było dobrze, bo bardzo go kocham. Czy może nie dojść do nawrotu? Jest on ode mnie starszy o 14 lat, ja mam 17 i to zaakceptowali moi rodzice. Nie wiem, czy powinni wiedzieć również o jego chorobie? Czy nie jest to konieczne? Chciałabym wiedzieć wszystko. Co powinnam wiedzieć? Mogę prosić o pomoc?
Odpowiedział
lek. med. Paweł Brudkiewicz
Specjalista psychiatra, psychoterapeuta
Centrum Dobrej Terapii
www.centrumdobrejterapii.pl
Redaktor Naczelny Medycyny Praktycznej Psychiatrii
Schizofrenia jest chorobą o przewlekłym przebiegu, obciążoną ryzykiem nawrotów. Jej przewlekły charakter oznacza, że znakomita większość pacjentów wymaga regularnego przyjmowania leków przeciwpsychotycznych przez całe życie. Taka systematyczna farmakoterapia jest zarazem głównym czynnikiem zmniejszającym ryzyko nawrotu objawów. Postępowanie to jednak nie zabezpiecza w pełni przed pogorszeniami i w związku z tym trzeba je uzupełniać o odpowiednie strategie. Należy do nich:
- redukowanie czynników stresowych sprzyjających wystąpieniu nawrotów i
- wdrażanie oddziaływań wzmacniających, które dodatkowo zmniejszają ryzyko pogorszenia.
Konieczna jest również indywidualna psychoedukacja pacjenta i jego bliskich nastawiona między innymi na wczesne wykrywanie pierwszych objawów nawrotu. Skuteczne wdrożenie tej metody może sprawić, że nawet jeśli dojdzie do nawrotu, to zostanie on szybko wykryty i opanowany, tak aby nie doprowadził do destrukcji życia pacjenta.
Często wskazane jest też zastosowanie rozmaitych oddziaływań psychoterapeutycznych, które mają m.in. wzmocnić pacjenta i pomóc mu w wypracowaniu zdolności do radzenia sobie z różnymi trudnościami. Istotnym czynnikiem wpływającym na ryzyko nawrotów jest indywidualny przebieg schizofrenii u danego pacjenta, jednak zastosowanie całościowego programu leczenia i rehabilitacji (farmakoterapia, psychoedukacja, psychoterapia, wsparcie i inne) sprawia, że coraz więcej tych chorych może normalnie funkcjonować i prowadzić satysfakcjonujące życie.
Więcej na ten temat można się dowiedzieć z artykułów umieszczonych na tym portalu (Schizofrenia i Schizofrenia - informacje dla rodzin pacjentów) oraz w innych miejscach w sieci, ale także w stowarzyszeniach i ośrodkach zapewniających pomoc pacjentom i ich rodzinom.
Warto również rozważyć wspólne z partnerem spotkanie się z jego lekarzem prowadzącym, aby w sposób zindywidualizowany dowiedzieć się, jak w tym przypadku dążyć do redukcji ryzyka nawrotu choroby.