Pytanie nadesłane do redakcji
Zawsze uważałam siebie za silną osobę. Mam 24 lata i już wiele w życiu przeżyłam – mój ojciec zginął, gdy miałam 6 lat, mnie i siostrę wychowywała matka. Ostatnio czuję, że wszystko mnie przerasta i że nie wykorzystuję 100% swoich możliwości. Skończyłam farmację i jestem obecnie na stażu. Lubię swoją pracę, ale denerwuję się przy kontaktach z pacjentami. Tłumaczę sobie, że nabiorę wprawy, ale nic się nie zmienia. Dodatkowo moje lęki dają o sobie znać w innych sytuacjach – gdy muszę powiedzieć coś w większym gronie ludzi lub wygłosić prezentację. Nigdy nie lubiłam występować publicznie, ale mam wrażenie, że wszystko się ostatnio nasiliło. Zdarza się również, że mimowolnie przypominają mi się jakieś bolesne wydarzenia z mojego życia. Czuję, jakby wszystko, co przeżyłam, ciążyło na mnie i uniemożliwiało mi normalnie, radosne życie. Czy są to objawy nerwicy?
Dodam, że choruję na chorobę Hashimoto, moja tarczyca reaguje na silne zmiany emocjonalne (np. stresy na studiach). Moja mama ma zdiagnozowaną i leczy się na chorobę afektywną dwubiegunową. Moja siostra miała epizody depresji. Czytałam na temat dziedziczności chorób psychicznych. Czy możliwe, aby mnie to też dotknęło?
Odpowiedziała
dr med. Joanna Borowiecka
Specjalista psychiatra
Centrum Dobrej Terapii
W omawianej w pytaniu sytuacji nie można postawić jednoznacznej diagnozy zaburzeń psychicznych (w tym „nerwicy”). Natomiast można tu rozważyć konsultację z psychologiem, czy psychoterapeutą. Jednak najlepiej, ze względu na Pani poczucie nasilenia dotychczasowych trudności i związane z tym odczuwanie zwiększonego niepokoju, w pierwszej kolejności warto prawdopodobnie udać się na konsultację psychiatryczną - w celu pełnej oceny stanu zdrowia psychicznego.
Lekarz psychiatra dopyta Panią o szereg dodatkowych informacji, między innymi o sposób przeżywania i radzenia sobie z dotychczasowymi trudnymi sytuacjami, o których Pani pisze, o aktualnie występujące trudności i ewentualnie związane z nimi objawy, o relacje z innymi osobami w życiu rodzinnym, zawodowym i społecznym, dopyta także o wspomniane przez Panią choroby psychiczne występujące w rodzinie.
Bardzo ważne w tej sytuacji jest też aktualne stężenie hormonów tarczycy i systematyczność kontroli przez Panią choroby Hashimoto u endokrynologa, a także obecność ewentualnych innych współwystępujących chorób somatycznych. Po pełnym badaniu, wraz z Panią, zadecyduje o potrzebie i ewentualnych kierunkach dalszej profesjonalnej pomocy, w tym ewentualnej potrzebie konsultacji psychologicznej, czy psychoterapeutycznej.
