Pytanie nadesłane do redakcji
Mam problem i nigdzie nie jestem w stanie znaleźć satysfakcjonującej odpowiedzi, dlatego piszę do Państwa i bardzo proszę o odpowiedź. Obsesyjnie pragnę dziecka. Nie jestem w stanie opisać słowami tego pragnienia. Myślę, że nie jest to „normalny” instynkt macierzyński, mogący pojawić się u kobiety w moim wieku (mam 22 lata), ponieważ ja ten instynkt mam właściwie od zawsze (...) Mając 17 lat poznałam mojego obecnego partnera i rok później rozpoczęliśmy współżycie. Zawsze się zabezpieczaliśmy, bo mimo że gorąco pragnęłam dziecka, wiedziałam, że jestem na nie za młoda. Obecnie mam 22 lata, studiuję. Nie mogę pozwolić sobie na dziecko ze względu na to, że wciąż się uczę, nie mam pracy, mieszkania i jestem na utrzymaniu rodziców, mój partner również, dlatego świadomie korzystamy z antykoncepcji. Jednak moja „obsesja” z roku na rok się wzmaga. Myślę o dziecku i ciąży dosłownie non stop. Cały czas przeglądam książki, blogi, fora dotyczące macierzyństwa, oglądam filmy o ciążach, porodach i wychowywaniu dzieci. Bardzo zaniedbuję przez to naukę i kontakty z ludźmi. Zamiast pouczyć się do kolokwium czy iść na imprezę wolę znajdować coraz to nowe filmy i książki o macierzyństwie. Chodząc po sklepach, odwiedzam te z dziecięcymi rzeczami i dosłownie chcę mi się wyć z rozpaczy, że jeszcze nie mogę pozwolić sobie na dziecko. Śnię o ciąży i dziecku niemalże codziennie. Snuję plany, ciągle wyobrażam sobie siebie jako mamę i analizuję sytuacje związane z dzieckiem niemalże cały czas w ciągu dnia. Upatruję w macierzyństwie cel i sens życia i jest mi okropnie ciężko, że wciąż nie mogę tego zrealizować.
Kocham dzieci, działam w różnych kampaniach na ich rzecz i myślę, że byłabym naprawdę dobrą mamą. Przez mój wybujały instynkt bardzo cierpię i zaniedbuję wiele spraw, głównie naukę. Mimo że takie zachowanie jest generalnie „nieszkodliwe”, bardzo mnie męczy. Chciałabym choć na chwilę skupić się na czymś innym i znaleźć motywację do nauki. Bardzo proszę o jakieś wskazówki...
Odpowiedziała
dr med. Joanna Borowiecka-Karpiuk
Specjalista psychiatra
Centrum Dobrej Terapii
Wobec opisywanego przez Panią nadmiernego zaabsorbowania kwestią posiadania dziecka oraz poczucia nieadekwatności i uciążliwości tego stanu, warto skorzystać z konsultacji u psychoterapeuty w celu próby dokładniejszego opisania tego co się z Panią dzieje i jakie mogą być ewentualne przyczyny takiego zaabsorbowania. Być może przydatne będzie wówczas rozważenie wskazań do podjęcia psychoterapii. Mogłaby ona pomóc Pani rozeznać się w roli i znaczeniu, jakie w Pani życiu pełni zespół różnych form przeżywania i zachowania, które Pani nazywa „instynktem macierzyńskim”. Między innymi jaką rolę odgrywał w dzieciństwie, jaką funkcję pełnił i pełni nadal w relacjach z innymi znaczącymi osobami, w podejmowaniu różnych zadań i wyzwań życiowych, w sposobach radzenia sobie z sytuacjami trudnymi. Bardzo istotne jest również zrozumienie znaczenia Pani przekonania, że w macierzyństwie „upatruje cel i sens życia”.
W omawianej sytuacji dodatkowo niewykluczona byłaby także konsultacja psychiatryczna celem pełnej oceny Pani stanu zdrowia psychicznego oraz pełniejszego zrozumienia sytuacji, które Pani opisuje i którym towarzyszy Pani poczucie nieadekwatności, natrętnego nasuwania się określonych myśli, wycofywania się z podejmowanych zadań życiowych oraz ról społecznych i koncentrowania się na przeżywaniu określonych sytuacji oraz związanym z tym poczuciem dyskomfortu, czy cierpienia. W trakcie tej konsultacji w razie potrzeby uzyska Pani informacje o możliwościach i sposobach dalszej profesjonalnej pomocy w tym zakresie.
