Pytanie nadesłane do redakcji
Czy lek Xetanor powoduje tycie? Lekarz przepisał mi go po połówce rano. Jakie działania uboczne ma ten lek?
Odpowiedział
lek. med. Paweł Brudkiewicz
Specjalista psychiatra, psychoterapeuta
Centrum Dobrej Terapii
Xetanor, czyli paroksetyna jest wybiórczym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) o działaniu przeciwdepresyjnym i przeciwlękowym. Równocześnie wykazuje niewielkie, ale istotne klinicznie powinowactwo do pewnych podtypów receptorów muskarynowych, adrenergicznych, dopaminergicznych, serotoninergicznych i histaminowych. Te oddziaływania receptorowe mają znaczenie terapeutyczne, ale mogą się też wiązać z działaniami niepożądanymi leku.
Wśród tych ostatnich należy wymienić przede wszystkim (z uwzględnieniem częstości występowania): nudności, zaburzenia seksualne, zaparcia, biegunkę, suchość błony śluzowej jamy ustnej, senność, zawroty głowy, niewyraźne widzenie, nadmierne pocenie się, osłabienie, zwiększenie masy ciała oraz zwiększenie stężenia cholesterolu. Większość działań niepożądanych występuje w początkowym okresie terapii i mają one charakter krótkotrwały. Niektóre mogą się jednak rozwinąć w późniejszym okresie i wymagają odpowiednich interwencji.
U części (choć nie u wszystkich) pacjentów przyjmujących ten lek obserwuje się właśnie nadmierne przybieranie masy ciała, co jest ważne z psychologicznego punktu widzenia, ale też ma znaczenie ogólnomedyczne. W przypadku wystąpienia tego skutku ubocznego należy się zastanowić z lekarzem nad zmianą leczenia lub nad wdrożeniem interwencji pozwalających powstrzymać przyrost masy ciała (głównie aktywność fizyczna i modyfikacje diety). Podobne postępowanie podejmuje się w przypadku wystąpienia innych późnych działań niepożądanych - na przykład w obliczu wystąpienia dysfunkcji seksualnych można rozważyć zmianę leku lub dołączenie innego - przeciwdziałającego tym zaburzeniom.
Ogólnie warto i należy pytać lekarza prowadzącego o działania niepożądane związane z przyjmowaniem danego leku oraz zgłaszać ich występowanie, aby możliwe było wdrożenie specjalistycznych interwencji zaradczych. W przypadku znakomitej większości chorych przyjmujących leki przeciwdepresyjne możliwe jest uniknięcie poważnych działań niepożądanych poprzez właściwy dobór danej substancji oraz przez stosowanie odpowiednich środków przeciwdziałających skutkom ubocznym. Zgłaszanie działań niepożądanych jest często sposobem na utrzymanie leczenia, jeśli jest ono skuteczne.